ACTIVIDADE 9

Crea unha nova entrada (ou publicación)no teu blog co nome ACTIVIDADE9.
Os conceptos están definidos nas páxinas 49 e 50 do libro (non é necesario buscar información adicional) e son os seguintes:

• (0.75 puntos) Módems (ADSL,cable e USB). Busca unha imaxe de cada un na rede.

 Os módems son dispositivos que permiten enviar ou recibir información a través dunha liña analóxica ou dixital. A palabra módem provén dos términos MOdular-DEModular e a súa misión consiste en converter o sinal dixital do ordenador en analóxica e viceversa.

En función da tecnoloxía empregada para transmitir a información distínguense varios tipos:

 -Módem ADSL. Emprega o fío de cobre dunha línea telefónica para a transmisión de datos de alta velocidade. Esta trecnoloxía denomínase asimétrica debido a que a capacidade de descarga (desde a rede ata o usuario) e a capacidade de subida de datos (en sentido inverso) no coinciden. A tecnoloxía que se emprega, ADSL2, ADSL+2 ou VDSL, proporciona gran ancho de banda que permite integrar na mesma liña de voz, datos videos e televisión de alta calidade, polo que é unha das máis empregadas.

-Cable Módem. Diseñado para modular o sinal de datos sobre unha infraestrutura de conexión por cable. Emprégase xeralmente para acceder a servizos de televisión por cable que, adicionalmente, proporcionan aceso a Internet de banda ancha.

-Módem USB. Emprega a banda ancha móbil para obter Internet en calquer lugar e momento, sempre que se dipoña de cobertura. Oferta diferentes velocidades en función do tipode conexión, GPRS, 3G ou 4G. Os teléfonos intelixentes pódense configurar como módem co que conectar outros dispositivos inalámbricamente.

• (0.75 puntos) Router. Busca unha imaxe na rede.

Un router é un dispositivo que permite interconectar diferentes redes informáticas, seleccionando a ruta de comunicación máis adecuada para o envío de datos. A maioría de routers tamén inclúen un módem coa tecnoloxía adecuada para a conexión a Internet.

• (0.5 puntos) Dispositivo PLC. Busca unha imaxe na rede.

 A tecnoloxía PLC (Power Line Communications) emprega a liña electrónica convencional para a transmisión de datos. Os dispositivos PLC teñen unha función similar á dun módem, aínda que neste caso empregan a rede eléctrica para a transmisión de datos. O seu uso permite, entre outras cosas, o acceso a Internet mediante banda ancha, a transmisión de vídeo de alta definición e o uso de telefonía IP.

•  (1 punto) Cableado de rede. Busca imaxes na rede onde aparezan os conectores RJ45 e ST e cables de par trenzado apantallado e fibra óptica. Nestes últimos deben estar indicadas as suas partes

  -Cabreado coaxial: Está formado por un hilo condutor central, protexidos das correntes eléctricas externas por unha malla de cobre. É similar ao que se usa para a a antea de televisión, aínda que actualmente está en desuso. 
  -Cabreado de para trenzado: Está constituído po catro pares de hilos. CAda par está entrelazado para diminuir  a interferencia eléctrica e evitar que se acople o sinal entre os pares. Dentro deste cabreado distínguense dous tipos:
  
  •   UTP. É un cable non apantallado. ë de baixo costo pero sensible a interferencias, polo que produce máis erros que outros cables.
  • STP. é un cable apantallado, é dicir, ten unha malla metálica arredor do cable que o protexe das interferencias electromagnéticas.
  • FTP. É un cable apantallado con blindaxe global que posee unha pantalla condutora de forma trenzada. Mellora a protección frente ás interferencias con respecto aos anteriores
  Existen diversas categorías de cables dependendo da súa velocidades de transmisión. As que están en uso son: categoría 5 (100Mbps), categoría 6 (1Gbps), categoría 7 (10 Gbps) e categoría 8 , que está en fase de desenvolvemento. O cableado de par trenzado emprega conectores RJ-45.     

 -Cable de fibra óptica: É unha fibra muy fina de material transparente, vidrio ou material plástico, pola que se envía un haz de luz. EStos cables constan dun grupo de fibras ópticas protexidas con filadura de aramida para facelos resistente á tracción, ademáis de estar protexidos por varios revestimentos. Os conectores máis empregados na fibra óptica para redes de área local son ST, LC, FC, e SC

ACTIVIDADE 7

Crea unha nova entrada (ou publicación)no teu blog co nome ACTIVIDADE 7.

Os conceptos están definidos nas páxinas 44 e 45 do libro (non é necesario buscar información adicional) e son os seguintes:

 

Disco duro. Busca imaxe ou imaxes na rede onde apareza a estrutura dun disco magnético de xeito similar á figura 27 da páxina 44 do libro. 

Un disco duro é un dispositivo magnético empregado para almacenar gran cantidade de información. Componse de varios pratos apilados nun mesmo eixe que xira a gran velocidade dentro dunha caixa metálica selada. Entre os pratos, están situadas as cabezas de lectura-escritura que len e escriben nas dúas caras de cada disco.
Dependendo da tecnoloxía utilizada para a transferencia de datos, os discos duros poden ser de varios tipos: IDE, SCSI, SATA, SAS, etc. O seu tamaño aumentou vertixinosamente, pasando do primeiro disco duro de 5 MB, que pesaba unha tonelada, ós discos actuais de varios TB cun tamaño maior ca un telefono móbil.

ESTRUCTURA DUN DISCO MAGNÉTICO:
Nun disco magnético diferéncianse:

• Caras: superficies superior e inferior de cada disco.

• Pistas: círculos concéntricos nos que se dividen cada cara do disco.

• Sectores: divisións que se fan en cada pista.

• Cilindros: conxunto de pistas que están aliñadas verticalmente en todas as caras. Este concepto utilízase nos discos duros, polo que en eles hai varios pratos con pistas en ambas caras.

Memorias Flash. Busca 2 imaxes na rede (USB e tarxeta de memoria).

A memoria flash é un sistema de almacenamento estático que non necesita corrente para manter gardados os datos. Funciona mediante impulsos eléctricos e alcanza velocidades de funcionamento moi superiores a outros dispositivos, porque permite ler e escribir datos de forma simultánea.
Converteuse nun soporte de uso habitual para almacenar e transportar información, xa que, entre as súaas características destacan a súa gran capacidade, as súas pequenas dimensións, o seu prezo alcanzable , a súa gran resistencia, a posibilidade de usala en dispositivos de diferente tipo e a súa facilidade de emprego. Iso si, a vida dunha memoria flash non é indefinida: se cifran entre cen mil e un millón as veces que se pode gravar información nela.

Os tipos de memorias flash máis empregadas son:
-Memorias USB: Pequenos dispositivos cun chip de memoria flash. Conéctanse ao ordenador a través do porto USB en quente, é dicir, aínda que estea acendido. Xeralmente, non hai que instalar ningún software ni driver para utilizalas, xa que o sistema operativo as recoñece automaticamente.
-Tarxetas de memoria: Son soportes de almacenamento utilizados habitualmente en cámaras dixitais e móbiles, polo que adóitanse conectar ao ordenador a través dun lector de tarxetas de memoria para transferir a súa información. Existen multitude de tipos e formatos, en función do fabricante; algúns dos máis comúns son SD, MiniSD, MicroSD, nanoSD, Compact Flash, Memory Stick, xD, MMC,etc.

Unidade de estado sólido. Busca imaxe na rede.

Unha unidade de estado sólido ou SSD (Solid State Drive) é un dispositivo de almacenamento secundario de gran capacidade e alta velocidade. Ten o mesmo uso que os discos duros, pero non está formado por discos mecánicos, senón por memorias de circuítos integrados para almacenar a información, utilizando as tecnoloxías como a memoria flash, memoria SDRAM, etc. Ao non ter pezas móbiles , a unidade de estado sólido reduce drasticamente o tempo de procura e latencia, polo que converteuse nunha alternativa moito máis rápida que os discos duros.
As SSD fan uso da mesma interface que os discos duros e , polo tanto, son doadamente intercambiábeis sen ter que recorrer a adaptadores ou tarxetas de expansión para compatibilizalas co equipo.
Ao ser inmunes ás vibracións externas, son especialmente aptas para vehículos, ordenadores portátiles e outros dispositivos móbiles.

TEMA 2 HARDWARE

Google Sites

Actividade 1.

Crea un arquivo en Open Officce Writer en formato libre (tamaño de letra 12). Os conceptos están definidos nas páxinas 30 e 31 do libro (non é necesario buscar información adicional) e son os seguintes:

•     Hardware e Software. 
•     Definición da Arquitectura Von Neuman cunha imaxe ou esquema representativo.

Actividade 3.
Crea un arquivo en Open Officce Writer en formato libre (tamaño de letra 12). Os conceptos están definidos nas páxinas 34 e 35 do libro (non é necesario buscar información adicional) e son os seguintes:

• Placa Base. Busca imaxe na rede dunha placa base onde aparezan identificados os seus zócalos localizando onde se conectan os distintos compoñentes.
• Chipset.
• Microprocesador. Busca imaxe na rede.

ACTIVIDADE5.

Crea un arquivo en Open Officce Writer en formato libre (tamaño de letra 12). Os conceptos están definidos nas páxinas 38 e 39 do libro (non é necesario buscar información adicional) e son os seguintes:

• Portos de Comunicación. Busca imaxe ou imaxes na rede onde aparezan identificados, como mínimo, os portos da figura 15 da páxina 38 do libro.
• Tarxetas de expansión. Busca imaxes na rede onde aparezan identificadas tarxeta de son e tarxeta gráfica cos seus conectores.

Tema 1 Sociedade do Coñecemento: INTELIXENCIA ARTIFICIAL

Nesta ligazón atoparás un documento elaborada pola Universidade de Valencia. A información que necesitas está nas 6 primeiras páxinas do documento.
Cos contidos que se enumeran a continuación crea unha entrada nova no teu blog co nome de Tema 1 Sociedade do Coñecemento: INTELIXENCIA ARTIFICIAL

• Definición de Intelixencia Artificial explicando para qué serven as súas técnicas e metodoloxías. 

  A Intelixencia Artificial hai que enmarcala nun contexto evolutivo xa que está á vangarda das investigacións en informática e continuamente ábrense novas vías de investigación. En consecuencia non existe unha única definición de Intelixencia Artificial, senón que esta depende da perspectiva desde a cal se tente realizar:

• 1. Desde a perspectiva de Intelixencia (Brown, 1997: 1): intelixencia artificial trata de construír máquinas intelixentes que actúen como nós esperamos que a xente actúe.

• 2. Desde a perspectiva da investigación (Brown, 1997:2): a intelixencia artificial estuda como lograr que as máquinas realicen tarefas que, polo momento, son realizadas mellor polos seres humanos.

En resumo poderiamos dicir que a Intelixencia Artificial está formada por unha serie de técnicas e metodoloxías encamiñadas a resolver problemas non estruturados que necesitan do coñecemento para a súa resolución xa que carecen dunha resposta inmediata e mesmo presentan máis dunha solución como consecuencia da existencia de incerteza ou ambigüidade nos resultados finais ou parciais. Para a resolución dos devanditos problemas, a Intelixencia Artificial recorre aos algoritmos ou ás regras heurísticas.

• Obxectivos básicos. 

A Intelixencia Artificial é unha rama da Informática, xurdida ao redor dos anos cincuenta, que persegue á vez dous obxectivos básicos:

1. Estudar o comportamento intelixente dos seres humanos, incluíndo tanto o aspecto cognoscitivo como o perceptual, co fin de simulalo nuncomputador.
2. Facer máquinas intelixentes e programas capaces de imitar                           comportamento humano intelixente, é dicir que poidan realizar as operacións humanas de ver, oir, falar, razoar, xulgar, comprender, aprender da experiencia e comunicarse como o fan as persoas humanas. 

• Definición de Sistemas de Procesamento de linguaxe natural. 

Os sistemas de procesamiento da linguaxe natural son sistemas cuxo obxectivo é o tratamento automático da información lingüística, é dicir, trátase de sistemas nos que o usuario introduce os datos no ordenador utilizando o mesmo linguaxe que utiliza para comunicarse con outras persoas, o ordenador codifica esa información en linguaxe de máquina para podela procesar e, unha vez procesada, xerar a saída adecuada en linguaxe natural. 

• Definición de Recoñecemento de Visión. 

 Os sistemas de recoñecemento da visión son programas de ordenador que realizan tarefas de tratamento de imáxenes, para manipulalas, realizar traballos de creatividade, publicidade, edición, controlar procesos industriais, de seguridade,etc., mediante a incorporación da capacidade visual a un ordenador para que sexa capaz de identificar o que ve.
O seu estudo céntrase principalmente no desenvolvemento de sensores capaces de observar a contorna e de poder transmitir o que observan a un robot, co fin de que este retroaliméntese continuamente, en tempo real, e poida cambiar as operacións que realiza en función dos cambios no entorno.

• Definición de Sistemas Baseados no Coñecemento e Sistemas Expertos.

Os sistemas baseados no coñecemento son programas informáticos que
conteñen o coñecemento dun dominio específico dunha forma explícita e
separado do resto do sistema, é dicir, existe unha clara separación entre os
coñecementos que posúe o sistema sobre o dominio e os mecanismos de
explotación que utiliza o sistema para chegar a establecer as súas conclusións.

Cando o coñecemento que contén o sistema baseado no coñecemento é proporcionado por persoas expertas no dominio, nos atopamos ante os sistemas expertos;
Os sistemas expertos son programas que imitan o proceso de razonamiento dos expertos humanos e proporcionan marcos de decisión cun tipo de consellos similares aos que se recibirían dun experto humano.

• Definición de Redes Neuronais.

 As redes neuronais son sistemas que simulan o proceso de recoñecemento do cerebro humano e do mesmo xeito que as neuronas biolóxicas, están deseñados para aprender da observación e a repetición. As redes neuronais tratan de resolver de forma eficiente problemas nos cales a información é difusa, incerta, contraditoria ou errónea. 

En consecuencia, os problemas susceptibles de ser resoltos mediante a metodoloxía das redes neuronais son: problemas de optimización, problemas de recoñecemento e problemas de xeneralización.

• Definición de Sistemas Inductivos.

Os sistemas inductivos xeran unha árbore de decisión a partir dun conxunto de exemplos que constitúen o conxunto de adestramento. É dicir, se trata de sistemas que parten dun conxunto de exemplos segundo un atributo, e van seleccionando ata que todos os exemplos do subconjunto elixido pertenzan a unha mesma clase conduzan a un mesmo resultado. Estes sistemas son útiles en aplicacións simples onde o conxunto de adestramento é relativamente completo e exacto; coñécense todos os datos e as súas solucións.

Dentro do conxunto de sistemas inductivos cabe destacar os sistemas de razoamento baseado en casos (RBC) que recuperan a experiencia relevante (feitos e solucións históricos) anterior, da que se dispón, para solucionar novos problemas que presentan características similares. 

Os sistemas RBC son adecuados para aqueles problemas que se caracterizan por existir moita experiencia;a experiencia no dominio é valiosa e difícil de adquirir, o coñecemento pode ser capturado a través decasos. A creatividade e sentido común son partes do proceso de resolución do problema e o coñecemento é dificil representar mediante regras.

Tema 1 Sociedade do Coñecemento: NANOTECNOLOXÍA

Nesta ligazón atoparás un documento elaborada pola Universidade de Oviedo. A información que necesitas está nas 9 primeiras páxinas do documento.

Cos contidos que se enumeran a continuación crea unha entrada nova no teu blog co nome de "Tema 1 Sociedade do Coñecemento: NANOTECNOLOXÍA"

• Definición de Nanotecnoloxía, incluindo a definición de nanómetro. 

A nanotecnoloxía é  un campo moi amplo e heteroxéneo da tecnoloxía no que se diseñan, caracterizan, producen e aplican estruturas, compoñentes e sistemas mantendo un control sobre o tamaño e a forma dos seus elementos constituíntes (átomos, moléculas ó macromoléculas) a nivel da escala dos nanómetros, de tal maneira que ditas estruturas, compoñentes ou sistemas posúen polo menos unha propiedade característica nova ou mellorada debido ao pequeno tamaño dos seus constituíntes.
A nanotecnoloxía utiliza un amplo rango de disciplinas científico-técnicas co fin de estudar materiales, partículas e estruturas que implican a creación ou presenza de elementos que teñen polo menos unha dimensión espacial inferior aos 100nm, sendo un nanómetro a millonésima parte dun milímetro.

• Nanoelectrónica: a qué dará lugar? Relación coa tecnoloxía Informática. 

A nanoelectrónica dará lugar a sistemas de almacenamento de datos de moi alta densidade de rexistro e ás novas tecnoloxías de visualización a base de plásticos flexibles. A longo prazo, o desenvolvemento da nanoelectrónica molecular ou biomolecular, a espintrónica e a informática cuántica, abrirán novos horizontes á tecnoloxía informática. A nanoelectrónica estará na orixe dunha nova xeración de computadores, teléfonos, automóbiles, electrodomésticos e calquera sistema de automatización necesario en calquera equipo de aplicación industrial ou doméstico.

• Nanobiotecnoloxía: qué disciplinas combina? Aplicacións en Medicina. 

 No caso da nanobiotecnoloxía, está a combinarse a enxeñería a nivel molecular coa bioloxía, ben manipulando directamente sistemas vivos, ou creando biochips como os que xa se están producindo na actualidade, inspirados en materiais biolóxicos.
Nun futuro próximo, a nanobiotecnoloxía proveranos con novas innovacións extraordinarias no campo da mediciña  por exemplo, con novos sistemas de diagnóstico miniaturizados que poderían implantarse e utilizarse na detección precoz de enfermedades, recubrimientos e nanocompuestos desenvolvidos me-
diante o recurso ás nanotecnoloxías, non exclusivamente na súa produción, senón nos conceptos de deseño dos materiales constituíntes, que mellorarán a bioactividade e biocompatibilidade dos implantes; novas matrices soporte capaces de auto-estruturarse que están a facilitar o desenvolvemento dunha nova xeración de materiais no ámbito da inxenería de tecidos e dos materiais biomiméticos, abrindo a posibilidade, a longo prazo, de conseguir a síntese de órganos de substitución. Están a desenvolverse novos sistemas de administración dirixida de medicamentos e recentemente conseguiuse levar e introducir nano-partículas ao interior de células cancerosas para o seu tratamento, por exemplo, mediante calor.

• Aplicacións á producción e almacenamento de enerxía. 

A produción e almacenamento de enerxía poderá beneficiarse, por exemplo, dos novos desenvolvementos en pilas de combustible ou sólidos lixeiros nanoestructurados que teñen o potencial para un almacenamento eficaz do hidróxeno. Están a desenvolverse tamén células solares fotovoltaicas eficaces e de baixo custo (por exemplo, a «pintura solar»).
Os avances no campo das nanotecnoloxías tamén permitirán aforros enerxéticos a través dunha mellora dos illamentos, do transporte e dunha iluminación máis eficaz.

• Avances en Ciencias de Materiais. 

 Os avances da ciencia dos materiais mediante o recurso ás nanotecnoloxías son de gran alcance e o seu impacto deixarase sentir en case todos os sectores. As nanopartículas xa se empregan para reforzar materiais ou funcionalizar cosméticos. Recórrese ao uso de nanoestructuras superficiais para conseguir superficies resistentes ao relado, hidrófugas, limpas ou estériles.
O enxerto selectivo de moléculas orgánicas a través da nanoestructuración superfi cial permitirá avanzar na fabricación de biosensores e de dispositivos electrónicos moleculares. Así mesmo, pódense mellorar e facer avan-
tsar enormemente os rendementos dos materiais en condicións extremas, coas consecuentes aplicacións nos sectores espacial e aeronáutico.

• Fabricación a nivel nanométrico. 

 A fabricación a nivel nanométrico esixe un novo enfoque interdisciplinar tanto na investigación como nos procesos de fabricación.
 Conceptualmente considéranse dúas vías de traballo: a primeira consiste na miniaturización dos microsistemas denominado enfoque «de arriba abaixo» ou «top-down» e a segunda, en imitar a natureza mediante o desenvolvemento de estruturas a partir dos niveis atómico e molecular denominado enfoque «de abaixo arriba» ou «bottom-up».
O primeiro podería describirse como un proceso de ensamblaxe, o segundo como un proceso de síntese. O enfoque de abaixo a arriba atópase en fase inicial de desenvolvementodesarrollo, pero su impacto potencial é de gran alcance e podería alterar as rutas actuais de produción.

• Beneficios para a investigación sobre alimentos, auga e medio ambiente. 

  A investigación sobre os alimentos, a auga e o medio ambiente tamén pode beneficiarse das nanotecnoloxías con, por exemplo, o desenvolvemento de instrumentos para detectar e neutralizar a presenza de microorganismos ou praguicidas.
 Mediante novas técnicas de nanoetiquetado miniaturizado podería realizarse o seguimento desde orixe dos alimentos importados.
O desenvolvemento de métodos de recuperación baseados no uso de nanotecnoloxías (por exemplo, técnicas foto-catalíticas) permiten paliar e limpar o efecto da contaminación e outros danos ambientais (por exemplo, contaminación por petróleo da auga ou do chan).

• Contribución á seguridade. 

 A contribución á seguridade poderá realizarse a través de, por exemplo, novos sistemas de detección de alta especificidade de alerta precoz ante axentes químicos ou biolóxicos, sensibles ata o nivel molecular. O nanoetiquetado dos billetes de banco podería contribuír á protección da propiedade. Tamén está en marcha o desenvolvemento de novas técnicas criptográficas para a comunicación de datos.
 

• Exemplos de produtos comercializados actualmente desenrolados a través de nanotecnoloxías.

  Xa se comercializaron varios produtos desenvolvidos a través das nanotecnoloxías. Trátase de produtos sanitarios (vendaxes, válvulas cardíacas, etc.), compoñentes electrónicos, pintura resistente ao relado, equipos deportivos, teas antiarrugas e antimanchas e lociónss solares.

Tema 1 Sociedade do Coñecemento: ROBOTICA.

Nesta ligazón atoparás a unha unidade didáctica elaborada polo profesor José Antonio Chaves.
Cos contidos que se enumeran a continuación crea unha entrada nova no teu blog co nome de Tema 1 Sociedade do Coñecemento: ROBOTICA.

• Definición completa de Robot e Robótica. Explica os termos reprogramable e multifuncional aplicados a un robot. 

 Podemos definir robot como:  "manipulador reprogramable e multifuncional deseñado para trasladar materiais, pezas, ferramentas ou aparellos específicos a través dunha serie de movementos programados para levar a cabo unha variedade de tarefas". 

Os robots son capaces de realizar tarefas repetitivas de forma máis rápida, barata e precisa que os seres humanos. Dise que un robot ten intelixencia artificial (I.A.) debido a que ten a capacidade de obter información da súa contorna e en función desta actuar.

 Considérase a un robot como un axente autónomo intelixente cando cumpre os seguintes requisitos:
- Autonomía: O sistema de navegación reside na propia máquina, que debe operar sen conexión física a equipos externos.
- Intelixencia: O robot posúe capacidade de razoar ata o punto de ser capaz de tomar as súas propias decisións e de seleccionar, fusionar e integrar as medidas dos seus sensores.

 Robótica : o deseño , fabricación e utilización de máquinas automáticas programables co fin de realizar tarefas repetitivas como o ensamble de automóbiles, aparellos, etc. e outras actividades.  Segundo Isaac *Asimmov, a Robótica é a tecnoloxía aplicada aos robots.

Reprogramable: Que pódese programarse de diferente forma e en diferentes ocasións segundo a función que queramos que cumpra.

Multifuncional: Que teñen o poden ter varias funcións.

• Características dos robots. 

- A precisión que teñen á hora de realizar unha acción ou movemento.

- A capacidade de carga, en kilogramos que o robot pode manexar.

- O grado de liberdade que teñen cos seus movementos. Adoita coincidir co nº de articulaciones que ten o robot.

- O sistema de coordenadas que especifica a que direccións se realizaránn os seus movementos e posicións. Estas poden ser coordenadas cartesianas (x,e,z), cilíndricas, etc.

- A programación de cada robot ou o poder de aprendizaxe que ten cada un.

• Tipos de robots según o sistema de coordenadas. Captura de pantalla os debuxos de sistemas de coordenadas e os pegas en Open Office Draw, os recortas e engades os textos correspondentes co cadro de textos que aparece no cadro de ferramentas da parte inferior da pantalla. Unha vez rematado exportas o arquivo en formato .PNG e o insertas como imaxe no teu blog

• Tipos de sensores empregados nos robots. En cada apartado inclúe unha imaxe.

- Sensores de temperatura:

Un exemplo son os termistores: trátase de resistencias cuxo valor ascende con
a temperatura (termistor PTC) ou ben diminúe coa temperatura (termistor NTC).
Polo tanto, depende da temperatura que o termistor permita ou non o paso da
corrente polo circuíto de control do sistema. O símbolo e a aparencia dun termistor 



- Sensores de posición:

Entre outros temos:

- Finais de carreira: Trátase dun interruptor que consta dunha pequena
peza móbil e dunha peza fixa que se chama NA, normalmente aberto, ou NC,
normalmente pechado.

-Magnéticos: Detectan os campos magnéticos que provocan os imanes ou as
correntes eléctricas. O principal é o chamado interruptor Reed; consiste nun par
de láminas metálicas de materiais ferromagnéticos metidas no interior dunha
cápsula que se atraen en presenza dun campo magnético, pechando o circuíto.
O interruptor Reed pode substituír aos finais de carreira para detectar a
posición dun elemento móbil, coa vantaxe de que non necesita ser empuxado
físicamente por devandito elemento senón que pode detectar a proximidade sen contacto
directo.

-Ópticos: Detectan a presenza dunha persoa ou dun obxecto que nterrumpen
Os principais sensores ópticos son as fotorresistencias, as LDR.

- Sensores de humidade

Baséanse en que a auga non é un material aislante como o aire senón que ten unha
conductividad eléctrica. Polo tanto un par de cables eléctricos espidos (sen cinta
aislante recubríndoos) van conducir unha pequena cantidade de corrente si o ambiente é
húmido; si colocamos un transistor en zona activa que amplifique esta corrente temos un
detector de humidade.

- Sensores de son

Mediante un difragma que ao moverse polas ondas sonoras, despraza a placa dun
condensador facendo variar a súa capacidade.

• 
  
• 
  
• Clasificación xeral. En cada apartado inclue unha imaxe.

Androides:

Os androides son artilugios que se parecen e actúan como seres humanos. Os robots de hoxe en día veñen en todas as formas e tamaños, pero fóra diso os robots que aparecen nas feiras e espectáculos, non se parecen ás persoas e xa que logo non son androides. Actualmente, os androides reais só existen na imaxinación e nas películas de ficción.

Móbiles:

Os robots móbiles están provistos de patas, rodas ou orugas que os capacitan para desprazarse de acordo ao seu programación. Elaboran a información que reciben a través de os seus propios sistemas de sensores e empréganse en determinado tipo de instalacións industriais, sobre todo para o transporte de mercancías en cadeas de produción e almacéns. Tamén se utilizan robots deste tipo para a investigación en lugares de difícil acceso ou moi distantes, como é o caso da exploración espacial e das investigacións ou rescates submarinos.



Industriais:

Os robots industriais son artilugios mecánicos e electrónicos destinados a realizar de forma automática (sen a intervención humana) determinados procesos de fabricación ou manipulación. Os robots industriais, na actualidade, son moitísimo os máis frecuentemente atopados. Xapón e Estados Unidos lideran a fabricación e consumo de robots industriais sendo Xapón o número uno.

Os robots industriais xorden pola necesidade de:

- Fabricar produtos de xeito económico.

- Que os produtos sexan de calidade.
- Que dun mesmo produto póidanse elixir moitas opcións. 

Como exemplo, pensa nun automóbil, dun mesmo modelo, podes elixir, a cor, o número de portas, o tipo de llantas, con ou sen alerón e todas as opcións de acabado interior. Unha fábrica de coches, que constrúe cada día uns mil coches, cada un cos seus distintas opcións, necesita utilizar robots para que estes coches podámolos comprar a un prezo asequible e teñamos garantía do seu funcionamento.

Robots para prótesis médicas:
Son as prótesis robóticas e os recentes robots de asistencia en quirófano (como o robot cirujano Dá Vinci)

Tema 1 Sociedade do Coñecemento: DOMOTICA.

Nesta ligazón atoparás a Guía Técnica BT51, elaborada polo Ministerio de Industria, para as instalacións de sistemas de automatización, xestión técnica da enerxía e seguridade para vivendas e edificios.
Cos contidos que se enumeran a continuación crea unha entrada nova no teu blog co nome de Tema 1 Sociedade do Coñecemento: DOMOTICA.

• Campo de aplicación. 

O campo de aplicación comprende as instalacións daqueles sistemas que realizan unha función de automatización para diversos fins, como xestión da enerxía, control e accionamento de receptores de forma centralizada ou remota, sistemas de urxencia e seguridade en edificios, entre outros, con excepción daqueles sistemas independentes e instalados como tales, que poidan ser considerados no seu conxunto como aparellos, por exemplo,os sistemas automáticos de elevación de portas, persianas, toldos, pechaduras
comerciais, sistemas de regulación de climatización, redes privadas independentes para transmisión de datos exclusivamente e outros aparellos, que teñen requisitos específico recolleitos nas Directivas europeas aplicables conforme ao establecido no artigo 6 do Reglamento Electrotécnico para Baixa Tensión.
Quedan excluídas tamén as instalacións de redes comúns de telecomunicacións no interior dos edificios e a instalación de equipos e sistemas de telecomunicacións aos que se refire o Regulamento de - Aumentar o confort, mediante a automatización de elementos da instalación.

Infraestrutura Común de Telecomunicacións (I.C.T.), aprobado
polo R.D. 279/1999.
Igualmente están excluídos os sistemas de seguridade regulamentados polo Ministerio do Interior e Sistemas de Protección contra Incendios, regulamentados polo Ministerio de Fomento (NBE-CPI) e o Ministerio de Industria e Enerxía (RIPCI).

• Fines principais dos sistemas domóticos. 

- Aumentar o confort, mediante a automatización de elementos da instalación.
- A xestión técnica do a enerxía, por exemplo, para o aforro ou a eficiencia enerxética.
- Garantir a seguridade das persoas, os animais e os bens.
- Permitir a comunicación do sistema con redes de telecomunicación externas.

• Define os 3 sistemas denominados como domóticos.

1. Sistemas de automatización que controlan aparellos ou sistemas tales como iluminación, climatización, persianas e toldos, sistemas de rego, control de electrodomésticos, etc. Un sistema que controla a climatización, a apertura de persianas, a iluminación de o local e o rego do xardín, que teña en conta as condicións meteorolóxicas presentes ou as súas previsións, mediante unha lóxica, considérase que é un sistema domótico, xa que recibe información de diferentes entradas, procésaa e decide o tipo de actuación sobre cada elemento controlado.Resultado: Un reloxo-programador simple de aceso/apagado ou similar non se considera un sistema domótico en si mesmo xa que, aínda que emita unha orde de aceso ou apagado, non recibe información externa nin procesa ningunha información. Con todo, si o reloxo programador esta integrado nun sistema como o descrito no párrafo anterior, considérase parte do sistema domótico. 2. Sistemas de xestión da enerxía que controlan ou secuencian o aceso de varios electrodomésticos, con obxecto de realizar un uso máis racional da enerxía, limitando a potencia máxima demandada ou adaptando o consumo a horarios nos que o prezo de a enerxía é menor. Cando un alumado conta únicamente cun sensor de presenza para evitar que a luz permaneza acesa sen ocupación do local, non se considerará un sistema domótico en si mesmo, pero si estivese integrado nun sistema máis complexo debería considerarse como parte do sistema domótico. 3. Sistemas de seguridade que sirvan para a detección de intrusos, incendios, fugas de auga ou gas, disparos de proteccións eléctricas e xestión da súa reenganche, recibindo información dos distintos subsistemas e executando ordenes de aviso, corte de fornezo, previamente establecidas. Os diferentes subsistemas (central de detección de incendios, central antirrobo, etc.) ademais deberán cumprir as prescripciones reglamentarias propias que lle sexan de aplicación individualmente.

• Pon exemplos de nodo, actuadores e dispositivos de entrada. 

- O nodo sería un ordenador ou un autómata que reciba sinais de sensores de temperatura, humidade, luz, etc. e procese ditas sinais para dar ordes aos sistemas que actúan sobre a climatización, a iluminación, as persianas ou o sistema de rego. Así mesmo, podería estar conectada á rede de tecnoloxías da información (RTI) para recibir información das previsións meteorolóxicas.

- Os actuadores serían o contactor que alimenta os motores das persianas, a electroválvula do sistema de rego ou un regulador de intensidade de luz.
- Os dispositivos de entrada serían os medidores de temperatura ou humidade, as células fotoeléctricas, etc. que envían información ao nodo.

• Fai a táboa cos dispositivos dunha vivenda con grao de automatización normal, indicando funcionalidade e aplicación de cada un.

TEMA 1: SOCIEDADE DO COÑECEMENTO

ACTIVIDADE1Crea unha táboa de 5x2. Na columna da esquerda irán os textos correspondentes os conceptos indicados mais abaixo (aprox 12 liñas en tamaño de letra 12). Na columna da dereita irán imaxes relacionadas descargadas de Internet nun tamaño proporcionado ó texto (o mesmo tamaño para todas as imaxes). Os conceptos (están definidos na pax 11 do libro e se trata de engadir información ata completar as 12 liñas necesarias) son os seguintes:

•     Sociedade de información. 

•     Sociedade do coñecemento.

•     Brecha dixital.

•     Alfabetización dixital.

•     Adición as novas tecnoloxías.

ACTIVIDADE 2

Táboa en formato libre que incluia todos os conceptos da táboa 1 da páxina 13 do libro e unha imaxe de cada un deles. Os textos deben ser o do libro (non é necesario engadir nada).

Tema1 (1ºBach)

Google Sites.

A MIÑA MÚSICA PREFERIDA.

Se tivese que clasfificarme en algún estilo de música, a miña preferida sería a música indie.

Indie es un término inglés que significa independiente o independencia . Se suele relacionar con ambientes cosmopolitas, suburbanos, e a ruptura co considerado “normal”.

Se ha llamado música independiente / indie (indierock, indiepop...) a diferentes géneros, subculturas, corrientes e intervenciones, cuando:

- se hace con vocación puramente artística y no comercial.

-el estilo que toca un artista o un conjunto no parece cumplir los parámetros de ninguna etiqueta de definición conocida o utilizada por la prensa especializada.

-el sello discográfico encargado de editar las grabaciones o los medios que la difunden (radios, publicaciones...) son de pequeña envergadura o de carácter amateur.

-todo el proceso artístico está controlado por los músicos y en él no interfieren directrices ni condiciones de departamentos de marketing, compañías discográficas, instituciones o medios de comunicación.

Personalmente, a que máis me gusta é a música española. Aínda que dixen que meu estilo favorito é o indie, nalgúns casos, os grupos e cantantes poden incluirse en pop, rock alternativo, etc.

Algúns deles son Vetusta Morla, Love of Lesbian, Leiva, Iván Ferreiro e Russian Red.